fbpx
137414571698ХVI-XVII ст.1895koniec XІX ст.początek ХХ ст.1944-1993 lata2017
14571698ХVI-XVII ст.1895koniec XІX ст.początek ХХ ст.1944-1993 lata2017
13 września 1374 roku

Data założenie wioski

Na malowniczych brzegach rzeki Seret rozciąga się małe miasteczko Mikulińcy. Jego historia sięga czasów starożytnych. W 1996 r. wszyscy mieszkańcy uroczyście obchodzili 900 rocznicę naszego wspaniałego Mikulina (nazwa historyczna).

Pierwsza wzmianka o Mikulińcach (historyczna nazwa Mikulin) jest podana w „Powczania” Wołodymyra Monomacha w 1096 roku. Przez Mykulin przeszedł szlak handlowy z Halicza do Kijowa. W XI wieku miasto należało do autonomicznego księstwa Terembowelskiego, w XII do Galicji, a od 1199 do księstwa galicyjsko-wołyńskiego. Od 1387 r. Mikulin na ziemiach galicyjskich znalazł się pod kontrolą Polski. Od 1595 r. Miasto stało się maistem-twierdzą na podstawie przyznanego mu prawa magdeburskiego (prawo do wolnego od cła handlu i samorządu). Później król August III po raz drugi wydał potwierdzenie tego prawa. Dogodne położenie geograficzne przyczyniło się do rozwoju różnych rzemiosł jeszce wiele wieków temu.

1457

Data założenia Browaru

Data założenia Browaru uważamy za 1497. Ze żródeł historycznych wynika iż w 1497 roku Polski Król Olbricht oraz niemiecki Baron von Tiffen przeprowadzali kampanie na Mołdawie. Król Olbricht zatrzymał się w Trembowli (12 km od Mikulinieć), a niemiecki Baron w Mikulińcach. Następnie niemiecki Baron von Tiffen wysłał do Polskiego Króla spróbować piwo z Mikulinieć.

1698

Wzmianka w archiwum

Nasi przodkowie, znając warunki produkcji piwa, tego starożytniego napóju, wybrali to błogosławione miejsce, ponieważ właśnie tu są źródła naturalnej wody leczniczej, która jest głównym składnikiem dobrego piwa. Później, w 1698 r., Wspomina się o piwie z Mikuliniec, ale już w archiwach austriackich.

ХVI-XVII ст.

Mikulińce

W XVI wieku właścicielami Mikulińców wraz z całą ziemią, fortem oraz browarem byli polscy magnaci Zborowscy, Siniawscy, Lubomyrscy. W XVII wieku w Mikulińcach rzemieślnicy jednej specjalności tworzą towarzystwa lub związki zawodowe, zwane warsztatami. Ale po tym, jak na Mikulińce najechali armia turecka w 1675 r., właśnie to doprowadziło miasto do rujnującego zniszczenia, wśród mieszczan było bardzo niewielu przedstawicieli jednego zawodu. Dlatego niektóre warsztaty składały się z mistrzów różnych zawodów.

W drugiej połowie XVIII wieku dużą część ziemi Mikulinieckich przejęła polska potentat Ludwiga Potocka. W latach 1761-1779 wybudowano na jego koszt barokowy kościół oraz wspaniały pałac.

1895

browarnia

Następnie Mikulińce przechodzą na własność Barona Konopki. W innym dokumencie - „Mówca Tarnopolskiego Związku Naukowego” z 1895 r. stwierdzono, że w okręgu Tarnopolskim w 1894r istniały trzy browary: we wsi Biała, Mikulińce i na Zagrebeli w Tarnopolu. W tym czasie wyprodukowali odpowiednio 11580, 8362, 3913 hektolitrów piwa. Od Konopki miasto przeszło jako posag dla córki barona na hrabiego Reja.

koniec XІX ст.

Produkcja

Dokumentalna wzmianka o browarze w Mykulińcach znajduje się w szóstym tomie Słownika Geograficznego, wydanym w 1885 roku w Warszawie. Wśród listy rzemieślników z miasta jest wspomniany właściciel browaru. Z „Podręcznika królestwa przemysłowego i handlowego Galicji” z 1906 r. dowiadujemy się o jego nazwisku - hrabia Mieczesław Rej. Lokalne piwo browarnicze było obowiązkowym napojem w tak zwanych lunchach, wieczorach i przyjęciach dla lokalnej szlachty oraz gości.

początek ХХ ст.

okres przedwojenny

Browar był własnością prywatną hrabiego Reja aż do połowy lat 20-tych XX wieku. Zgodnie z dokumentem znalezionym w archiwum wiemy, iż browar hrabiego Reja na początku XX wieku produkował piwo beczkowe i butelkowe najlepszej marki takich odmian jak: Leżak, Firmowe oraz Bok.

W funduszach Regionalnego Archiwum Państwowego w Tarnopolu znajduje się zapis, że w 1925 r. (po śmierci hrabiego Reja) w browarze było 15 pracowników. A już w „Książce adresowej Polski” z 1928 r. stwierdzono, że właścicielami browaru z Mikuliniec są „Awerman I. i Cisowski Michał i Wspólnicy”. Najwyraźniej stał się spółką akcyjną, którą jego nowi właściciele kupili od hrabiny.

W 1903 r. w Mikulinieckiej twierdzy wybuchł wielki pożar z którego również ucierpiał Browar. Dlatego w kolejnych latach następuje rekonstrukcja. Pojawiają się nowe pomieszczenia. W 1928 r. zostało wybudowano nowy browar, suszarnię i słodownię. Gazeta Życie Prowincji z 9 czerwca 1936 r. wspomina o pożarze, który miał miejsce 6 czerwca u właścicieli Eichenbauma Hermana i Mojżesza Linczyca z Tarnopola. W nocie zaznaczono, że browar został całkowicie zniszczony przez pożar, a ponadto spalono kilka baraków. Straty oszacowano na 65 tys. zł.

1944-1993 lata

okres powojenny

Statystyki dotyczące lat wojskowych i powojennych podają nam nazwiska kierowników przedsiębiorstwa. W czasie okupacji niemieckiej zakładem kierował Kobylanski. Następnie dyrektorzy byli:

1944 - Płotnik M. 1945 - Cajlar R.
1946 - Fanfara K. 1946 - Usatiuk K.
1947 - Cyszewski M. 1949 - Izotow I.
1952 - Dongukov I. 1952 - Szynkarenko M.
1958 - Gadalin M. 1963 - Wodopian R.
1972 - Bondar A. 1973 - Kobernycki R.
1980 - Tracz J. 1982 - Nogal I.
1984 - Jakimenko W. 1985 - Bundza P.
1987 - Dejneka P. 1991 - w.o. Trojan S.
1993 - Trojan S.

Niektórzy kierownicy wnieśli znaczący wkład w rozwój zakładu. Tak więc za M. Gadalina zbudowano nowe pomieszczenia dla suszarki i chłodni; Za kierownictwa I. Vodopiana zrekonstruowano słodownię, zbudowano magazyn zbożowy, położono ogród; Piwnica do fermentacji została ukończona pod rządami R. Kobernickiego, po czym produkcja piwa wzrosła z 450 tys. do 980 tys. dekalitów. W tym samym czasie kotłownia została przekształcona w paliwo płynne (olej opałowy). Wybudowano nowy zakład butelkowania i zrekonstruowano sklep z beczkowym piwem, w którym zainstalowano sprzęt do zmechanizowanego mycia beczek.

W 1993 r. przedsiębiorstwo opuściło stowarzyszenie piwne w Tarnopolu i zmieniła nazwę na „Wydzierżawione przedsiębiorstwo piwowarów w Mikulińcach”. Po czy w ciągu roku powstała Spółka Akcyjna Browar. Trojan S. został wybrany za lidera zespołu, który wcześniej pracował jako główny inżynier. Głęboka znajomość technologii produkcji, ogromna energia, talent organizacyjny, umiejętność komunikowania się z ludźmi - te cechy pomogły nowemu dyrektorowi dostosować firmę do nowego środowiska biznesowego za stosunkowo krótki okres czasu. Napięta praca całego kolektywu w pierwszych latach „Browaru” dała pozytywne wyniki. Od pierwszego roku istnienia S.A. Browar miała miejsce uroczysta konsekracja zakładu, podczas której zespół pracowników oddał siebie i fabrykę w ręce Boga. Już od samego początku stało się jasne, że będziemy musieli zmniejszyć ilość produktów, aby osiągnąć poziom jakościowy.

2000

ХІ wiek

W 2001 r. przeprowadzono rekonstrukcję wanny do moczenia i we wrześniu tego samego roku zaczęły działać trzy wanny do moczenie niemieckiej firmy Seger. Pojemność każdej z nich wynosiła 6 ton ziarna, co umożliwiło zwiększenie produkcji słodu do 155 ton miesięcznie.

W latach 2002 - 2003 uruchomiono urządzenia do chłodzenia brzeczki: zmontowano nowy wymienik płytowy niemieckiej firmy „Zimann”.
Jeśli chodzi o sprzęt produkcyjny, dziś firma szybko zastępuje stary na nowy. Po uruchomieniu 4 CKT ustanowionych przez duńską firmę „Holvrieka”, moc firmy wzrosła do 1 500 000 piwa rocznie.

Zainstalowano i uruchomiono linię rozlewania piwa do keg. W celu poprawy jakości i stabilności piwa zbudowano laboratorium mikrobiologiczne z najnowocześniejszym sprzętem. Całkowicie przebudowana została linia butelkowania piwa. Uruchomić nową linię rozlewania w buteli PET. Wprowadzono produkcję napojów bezalkoholowych najpierw w szkle, a następnie w butelce PET. Ruszyła produkcja produktów wizerunkowych w oryginalnym opakowaniu - „Ternowe Pole”, „Wyższa próba”, „Elite”, „Native Ukraine”, a także 5-litrowe beczki piwa „Miodowe” oraz „Ternowe Pole”.

Mówią, że głównymi składnikami piwa jest - chłód, słód, sumienie. Właściwie, dzięki takiej harmonii, piwo Mikulin smakuje każdemu, i w tym zasługą jest całego zespółu Browaru w Mikulińcach, którego dyrektorem generalnym jest Trojan Stepan.